Main Menu

„Wspomnienia dawnych dni” w piosenkach Fogga i kryminałach

Facebooktwitterlinkedin

Mieszkańcy Ząbek często bywają w Domu Kultury ZaciszeW środę, 9 grudnia, kolejne spotkanie Klubu Męskiego w DK Zacisze (Blokowa 1) o godzinie 18:00. Tym razem koncert poświęcony Mieczysławowi Foggowi „Wspomnienie dawnych dni” i rozmowa z autorami popularnych kryminałów, umiejscowionych w Warszawie. Wstęp wolny!

Koncert „Wspomnienie dawnych dni” poświęcono Mieczysławowi Foggowi w 25 rocznicę śmierci pieśniarza. Wystąpi duet „PiotrK…razy dwa” w składzie Piotr Kędziorek – baryton i Piotr Kopietz – akordeon oraz bandoneon.

Podczas tego wyjątkowego koncertu artyści zaprezentują najpiękniejsze piosenki z repertuaru Mieczysława Fogga. Usłyszymy nowe, zaskakujące aranżacje starych, znanych i popularnych przebojów. W programie koncertu m.in.: „To ostatnia niedziela”, „Tango milonga”, „Bo to się zwykle tak zaczyna”, „Jesienne róże”, „W małym kinie”, „Bluzeczka zamszowa” i „Gramofonomanka”.

Piotr Kędziorek (baryton) urodził się 1990 roku w Warszawie. Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu solowego prof. Jerzego Knetiga. Sztukę wokalną doskonalił pod kierunkiem Maestry Krystyny Wysockiej-Kochan. Jest zdobywcą I miejsca i wyróżnienia za najlepsze wykonanie pieśni F. Chopina na II Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. prof. Haliny Słonickiej oraz finalistą krajowych konkursów wokalnych. Dokonał wielu nagrań min. dla Narodowego Centrum Kultury w Warszawie oraz nagrał płyty z muzyką sakralną i organową promujące zabytkowe instrumenty. Kreował główne role w kraju i za granicą w realizacjach oper Mozarta: Cosi fan Tutte, Wesele Figara.

Piotr Kopietz – muzyk, aranżer, kompozytor – jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie akordeonu. Studiował ponadto w Universität für Musik und darstellende Kunst Graz w Austrii oraz uczestniczył w wielu Międzynarodowych Kursach Interpretacji Muzycznej. Ukończył również podyplomowe studia w zakresie zarządzania kulturą na Uniwersytecie Warszawskim. Należy do grona kilku muzyków w Polsce koncertujących na narodowym instrumencie argentyńskim, bandoneonie oraz na rzadko spotykanej, francuskiej akordinie. Jest laureatem kilkunastu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów i festiwali muzycznych oraz kilkakrotnym stypendystą Ministra Kultury RP. Koncertuje solo, w zespołach kameralnych oraz z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych w Polsce i poza jej granicami. Nagrywa muzykę klasyczną oraz rozrywkową dla teatru, telewizji i radia.

W drugiej części spotkania Klubu Męskiego rozmowa o Warszawie prawo i lewobrzeżnej w powieściach kryminalnych Elżbiety Wichrowskiej i Tadeusza Cegielskiego.

Tadeusz Cegielski (ur. 1948) to historyk, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, znawca historii nowożytnej oraz historii idei, wolnomularz – obecnie Wielki Mistrz Honorowy oraz Wielki Namiestnik. Ojciec Maxa Cegielskiego – dziennikarza i pisarza. Był przewodniczącym Rady Muzealnej Zespołu Pałacowo-Parkowego w Dobrzycy. Od 1992 roku pełni funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Ars Regia”, poświęconego wolnomularstwu. Jest współautorem książki „Rozbiory Polski 1772–1793–1795”, autorem prac o wolnomularstwie, m.in. „Sekrety masonów” (1990) i „Ordo ex chao” (1994), a także programów i podręczników szkolnych w zakresie historii. Związany z mediami od czasów studenckich, pisał również scenariusze telewizyjne, filmowe oraz adaptacje teatralne.

Od niedawna autor dwóch pasjonujących powieści kryminalnych „Morderstwo w Alei Róż” i „Tajemnica pułkownika Kowadły” , dziejących się w Warszawie w latach pięćdziesiątych. Opowiadają o przygodach komisarza Ryszarda Wirskiego.

Akcja „Morderstwa w alei Róż” toczy się w 1954 roku. Tamte czasy mało kto już pamięta i wspomina, rzadko kto potrafi dziś tak plastycznie i sugestywnie odmalować ich atmosferę, jak Tadeusz Cegielski.

Ryszard Wirski, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej, prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR – Bogusława Szczapy. Sytuacja jest trudna, nic nie jest jasne i niczego nie można być pewnym. Kapitanowi Wirskiemu depcze po piętach oficer UB – Mikołaj Kowadło. Okazuje się, że niepowodzenie Wirskiego ma przynieść jego przeciwnikowi, oprócz uznania przełożonych, także korzyści osobiste.

Tytułowa aleja Róż – ulubione miejsce zamieszkania wysokich rangą urzędników PZPR – powstające kino „Moskwa”, a przede wszystkim plac budowy Pałacu Kultury i Nauki to newralgiczne miejsca stolicy, gdzie dzieje się powieść.

Tadeusz Cegielski – historyk, wielbiciel kultury popularnej i znawca dziejów Warszawy – zadbał o realizm językowy, nastrój niejednoznaczności, napięcie i dynamiczne dialogi, stopniowo odsłaniające tajemnicę morderstwa i motywacje bohaterów.

Druga powieść „Tajemnica pułkownika Kowadły” to kontynuacja „Morderstwa w alei Róż”. Tym razem kryminalna intryga „kręci się” wokół serii bandyckich wyczynów na ulicach Warszawy.

Jest grudzień 1957 roku, brawurowy napad na sklep jubilerski to zapowiedź dużo poważniejszego skoku. Komisarz Ryszard Wirski organizuje obserwację banków i urzędów pocztowych w sylwestrową noc. Niestety, nie udaje mu się zapobiec kolejnemu wyczynowi bezwzględnych i sprytnych złodziei. Tymczasem Wirski bada również sprawę domniemanego samobójstwa dyrektora banku i poznaje okupacyjną historię przedwojennego kasiarza, najwyraźniej związanego z serią napadów. Niespodziewanie major spotyka Tanię Rypnis. Jego przyjaciółka lęka się o bezpieczeństwo pułkownika Mikołaja Kowadły, z którym jest związana, a którego prześladuje jego przyrodni brat, Aleksander, ktoś bardzo, ale to bardzo niebezpieczny.

Elżbieta Wichrowska to polonistka. Specjalistka z zakresu tekstologii i edytorstwa, historii literatury i kultury polskiej XVIII i pierwszej połowy XIX wieku, kultury i literatury wolnomularstwa w Polsce oraz dziejów emigracji polistopadowej we Francji. Adiunkt a potem wicedyrektor Zakładu Literatury i Kultury Epok Dawnych w Instytucie Literatury Polskiej. Autorka publikacji z zakresu językoznawstwa polskiego. Członkini Rady Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Członkini Polskiego Towarzystwa do Badań nad Wiekiem Osiemnastym. Autorka „poważnych” publikacji m.in.  “Antologii poezji masońskiej”, “Kantorbery Tymowski w świetle nowych źródeł”, “Średniowiecze, renesans, barok” i… dwóch powieści kryminalnych „Na Pragę nie wrócę” i „Twarz z lustra”

Jedną z bohaterek powieści „Na Pragę nie wrócę” jest Magdalena, pisarka-historyk, drugą… warszawskie kamienice, których historia ożywa na oczach czytelnika, obejmując wiek osiemnasty, II wojnę światową, PRL i nowoczesność. Nowoczesne są także skomplikowane postaci kobiet: wiernych przyjaciółek, pełnych bezwarunkowej akceptacji matek, namiętnych kochanek i profesjonalistek u szczytu kariery. W gąszczu powieściowych wątków nie zabrakło niepokojącego kryminału, pogmatwanego romansu i dziennika podróży po Europie, z bezcenną instrukcją obsługi włoskiej komunikacji miejskiej.

Najnowsza powieść „Twarz z lustra” wydana w tym roku to ekscytująca intryga. Oto pewnego dnia na stół operacyjny młodej, stojącej u progu kariery pani neurochirurg trafia Włodzimierz, znany wydawca i kolekcjoner. To poznanie zmieni dotychczasowe życie ich obojga. Łucja, która rozstała się właśnie z mężem i pragnie zapomnieć o nienajlepszym dzieciństwie spędzanym na warszawskiej Pradze, zmuszona zostanie do poznawania dramatycznych i czasem bardzo tajemniczych spraw i historii swojej rodziny, kompletnie jej dotąd nieznanych. Włodzimierz dzięki Łucji pozna wreszcie tożsamość kobiety z portretu, która przez całe lata nie dawała mu spokoju. „Twarz z lustra” to opowieść o pragnieniu powrotu do źródeł i lęku przed własną tożsamością; o próbach rekonstrukcji świata przodków, o pasjach, miłości i nienawiści, które mimo upływu stuleci nie zmieniają się, tak samo cieszą i podobnie przerażają. To wreszcie opowieść o dokumentach, zjawach nie z tego świata i śledztwie, które powinno wiele ujawnić.

Już z tym krótkich notek wynika, że „zderzenie” autorów – „męskich” kryminałów Tadeusza Cegielskiego i „kobiecych” Elżbiety Wichrowskiej – zapowiada niezwykle interesujące spotkanie w Klubie Męskim.

Jeśli masz powieści tych autorów na półce, weź je ze sobą. Jeżeli nie, wstąp po drodze na spotkanie Klubu do najbliższej księgarni i „nabądź drogą kupna”. Autorzy z pewnością nie odmówią złożenia na nich autografu.

Prowadzenie spotkania klubowego – jak zawsze – Bogusław Falicki.

Facebooktwitterlinkedin